“Sorry Corrie, ‘t was voor m’n moeder” (2024)
Cardboard Sculpture
Cardboard Sculpture
Het werk “Sorry Corrie, ‘t was voor m’n moeder” is een uit karton opgebouwd poppenhuis. Gemaakt voor de expositie “Gevonden Voorwerpen”. De expositie Gevonden Voorwerpen is tot stand gekomen vanuit het puin uit de sloop van de Vogelbuurt te Dordt. De sloop van de flats is onderdeel van een opknapbeurt van een verloederende wijk, maar oud-bewoners ervaren het als verlies van het thuis. Uit het puin worden voorwerpen gevonden.
Bij die voorwerpen horen natuurlijk mensen, en verhalen. Diana Gerritsma tekent door middel van interviews de verhalen van de oud-bewoners op. De organisatie koppelt makers aan oud-bewoners. Ik kies het verhaal van Corrie.
Wat me zo aan haar verhaal aangreep is het gegeven dat de fysieke kindertijd van haar zoon is verdwenen. “Hij was nog maar net droog achter de oren, het huis uit, en hup, toen kwam de sloop..”
Voor dit werk stelde ik me voor hoe het geweest zou zijn, opgroeien in een appartementje waar de kieren en gaten in de muur zaten. Alles slecht onderhouden is. Ik zocht naar symbolen van huiselijkheid; een piepkleine keuken, met geblokte tegen vloer, iets op het aanrecht was nog afgewassen mocht worden. De speelkamer van een jongen schilderde ik blauw met een grote papieren auto. “Klaar voor het avontuur!” grapt een van de bezoekers nog. Het klopt wel. Om die reden maak ik de achterwand zwart. Alsof we door het sterrenstelsel kunnen reizen. Vervuld van onze dromen. In de berging staat nog een kinderfietsje. Hij is er eigenlijk al uitgegroeid. Toch doen we ‘m nog niet weg. En een spiegel waar niemand iets mee moet.
Luister hier het verhaal van oud-bewoonster Corrie: https://soundcloud.com/noordendijk7x13a/corrie
Lees hier meer over de expositie:
https://www.ad.nl/dordrecht/hun-flat-is-gesloopt-en-daarmee-raakten-leo-en-corrie-een-deel-van-hun-leven-kwijt-we-hadden-geen-keuze~a10d4d38/?cb=72f1c748-b9f2-46a1-8ed9-2b9877656ec1&auth_rd=1
Bij die voorwerpen horen natuurlijk mensen, en verhalen. Diana Gerritsma tekent door middel van interviews de verhalen van de oud-bewoners op. De organisatie koppelt makers aan oud-bewoners. Ik kies het verhaal van Corrie.
Wat me zo aan haar verhaal aangreep is het gegeven dat de fysieke kindertijd van haar zoon is verdwenen. “Hij was nog maar net droog achter de oren, het huis uit, en hup, toen kwam de sloop..”
Voor dit werk stelde ik me voor hoe het geweest zou zijn, opgroeien in een appartementje waar de kieren en gaten in de muur zaten. Alles slecht onderhouden is. Ik zocht naar symbolen van huiselijkheid; een piepkleine keuken, met geblokte tegen vloer, iets op het aanrecht was nog afgewassen mocht worden. De speelkamer van een jongen schilderde ik blauw met een grote papieren auto. “Klaar voor het avontuur!” grapt een van de bezoekers nog. Het klopt wel. Om die reden maak ik de achterwand zwart. Alsof we door het sterrenstelsel kunnen reizen. Vervuld van onze dromen. In de berging staat nog een kinderfietsje. Hij is er eigenlijk al uitgegroeid. Toch doen we ‘m nog niet weg. En een spiegel waar niemand iets mee moet.
Luister hier het verhaal van oud-bewoonster Corrie: https://soundcloud.com/noordendijk7x13a/corrie
Lees hier meer over de expositie:
https://www.ad.nl/dordrecht/hun-flat-is-gesloopt-en-daarmee-raakten-leo-en-corrie-een-deel-van-hun-leven-kwijt-we-hadden-geen-keuze~a10d4d38/?cb=72f1c748-b9f2-46a1-8ed9-2b9877656ec1&auth_rd=1
